Życie na szlaku pielgrzymki to nie tylko marsz, jak mógłby pomyśleć ktoś, kto w tym roku na pielgrzymkę wybiera się po raz pierwszy. Pielgrzymka ma charakter pokutny, nie oznacza to, że zakazany jest śmiech czy rozmowy. Idąc w pielgrzymce śpiewamy, klaszczemy, ubieramy się kolorowo, niesiemy kwiaty. Charakter pokutny odnosi się właściwie do sensu pielgrzymowania, czyli do niesienia intencji, często jako pokuty za złe uczynki nasze lub naszych bliźnich. Inni pielgrzymują w podziękowaniu za otrzymane łaski a wielu a takie łaski pielgrzymując prosi.
Dzień pielgrzyma zaczyna się rano, tylko czasem wcześnie rano. Na szlak wychodzimy po śniadaniu ok godz. 7.00. Do miejsca noclegu dochodzimy pod wieczór. Pielgrzymi idą w kilku kolorowych grupach. Centrum każdego dnia jest Msza św. przygotowana kolejno przez poszczególne grupy. Podczas marszu wysłuchujemy codziennie innej konferencji, odmawiamy różaniec, śpiewamy Godzinki, pozostały czas grupa wypełnia we własnym zakresie, śpiewając, dzieląc się swoimi odczuciami, świadectwem. Każda grupa ma swojego księdza przewodnika. W okolicy południa podczas przerwy każdego dnia spożywamy obiad – zupę z naszej kuchni, nabierając sił na dalsze etapy. Na koniec każdego dnia, już po zakwaterowaniu przychodzimy do lokalnego kościoła na wieczornicę, także przygotowaną prze grupy. Są to spotkania modlitewne wypełnione słowem i muzyką. Na te spotkania zapraszamy naszych gospodarzy. W ten sposób toczy się życie pielgrzyma.